Drug induced rhinitis

Abstract

Rhinitis medicamentosa (nose-drop-nose) is a term used for pathological condition of the nasal mucous membrane resulting from long-term abuse of intranasal vasoconstrictors. The aim of this work was to examine the nasal disorders leading the patients with rhinitis medicamentosa to the initial usage of intranasal vasoactive drugs. Method. In this prospective study, 92 patients with rhinitis medicamentosa were included. The evaluation of all study subjects comprised the history, ORL, microbiological and radiological examination, skin prick tests with a battery of routine respiratory and nutritive allergens and nasal cytology. Results showed that the ethiological factors for initial use of intranasal vasoactive drugs were: acute upper respiratory infections in 27 (29.3%); vasomotor rhinitis in 20 (21.7%) allergic rhinitis in 15 (16.3%); deviated nasal septum in 12 (13%); nasal polyps in 11 (12%); rhinitis induced by mechanical trauma in 4 (4.4%); and hormonal rhinitis in 3 (3.3%) of patients with rhinitis medicamentosa. Conclusion. This study demonstrated that chronic inflammatory and structural diseases manifested by permanent nasal obstruction and acute upper respiratory tract infections are most common initial factors for developing rhinitis medicamentosa.

Terminom medikamentni rinitis (nose-drop-nose) obuhvaćene su patološke promene na nivou sluzokože nosa nastale kao posledica zloupotrebe intranazalnih vazokonstriktornih lekova. Cilj rada je da se ispita koja oboljenja nosa najčešće dovode do inicijalne upotrebe lokalnih vazokonstriktornih lekova kod bolesnika s medikamentnim rinitisom i da se utvrdi učestalost njihovog javljanja. Metod. Prospektivna studija uključuje 92 bolesnika s medikamentnim rinitisom. Beleženi su detaljni anamnestički podaci. Svi bolesnici su podvrgnuti otorinolaringološkom, mikrobiološkom i radiološkom pregledu, utvrđivanju prisustva eozinofila u nazalnom sekretu i kutanom prik testiranju na standardne inhalacione i nutritivne alergene. Rezultati. U grupi bolesnika s medikamentnim rinitisom, razlozi za inicijalno korišćenje nazalnih vazokonstriktornih lekova su bili akutna respiratorna infekcija kod 27 (29,3%), perenijalni nealergijski rinitis kod 20 (21,7%), alergijski rinitis kod 15 (16,3%), devijacija nosne pregrade kod 12 (13%), nosno-sinusna polipoza kod 11 (12%), trauma nosa kod 4 (4,4%) i rinitis izazvan hormonskim promenama kod 3 (3,3%). Zaključak. Rezultati su pokazali da su pored hroničnih inflamatornih i neinflamatornih oboljenja nosa, koja se klinički manifestuju permanentnom nazalnom opstrukcijom, i akutne infekcije gornjih respiratornih puteva značajan faktor koji dovodi do inicijalne upotrebe intranazalnih vazokonstriktornih lekova kod bolesnika s medikamentnim rinitisom.